In het weekend van 11 tot en met 13 september werd de spoorlijn Korbach – Frankenberg geopend. VIEV was erbij en onderstaand treft u een sfeerrapportage aan van onze excursie op 12 september. Oud-voorzitter Marcel Walraven is zelfs het gehele weekend gegaan en zal op korte termijn ook een opiniestuk schrijven, welke in de volgende VIEV-mail zal worden opgenomen.
We vertrokken op zaterdag 12 september met de auto van station Nijmegen om 8.15 en rond kwart voor twaalf kwamen wij in Korbach aan. De perrons waren al behoorlijk gevuld met vele belangstellenden die graag het nieuwe traject in historisch materieel willen afleggen. Wij sloten hier direct bij aan en stapten in de 4 gekoppelde railbussen (type 795) om naar Frankenberg te reizen. De oorspronkelijke vertrektijd stond op 12.25, maar door de overweldigende belangstelling zou de trein pas zo’n 20 minuten later vertrekken, afgeladen vol! Over een geheel enkelsporige lijn door een prachtig natuurgebied met meanderende beken en riviertjes kwamen wij zo’n 50 minuten later in Frankenberg aan.
Door de opgelopen vertraging hadden wij geen wachttijd in Frankenberg en konden direct overstappen op wederom een historische trein, getrokken door een V160 (V 160 002) welke een retourrit naar Allendorf (Eder) zou rijden. Dit was de vroegere lijn naar Winterberg waarvan inmiddels zo’n 25 kilometer rails is verwijderd en beide tunnels buiten gebruik zijn. Het baanvak waar wij op reden, 8,9 kilometer lang, wordt gebruikt door goederentreinen en zeer sporadisch een reizigerstrein van verenigingen van spoorwegliefhebbers. De V160 trok zich hier niets van aan en liet de dieselmotor brullen. Donkerzwarte dieseldampen werden de lucht in geblazen en met volle kracht reden wij over het traject. Takken van struiken die tegen de trein sloegen, het deerde niets… Onze voorzitter mijmerde dat het weer even voelde alsof men einde jaren ’80 vanuit Kranenburg via de heuvel van Groesbeek naar Nijmegen reed…Weer terug in Frankenberg hadden wij de tijd om wat langer rond te kijken op het stationsemplacement, waar ook veel historisch materieel zich verzameld had uit heel Duitsland. Tevens was er een collage van alle krantenartikelen vanaf het moment dat het idee voor heropening van de lijn zich had voortgedaan tot moment van realisatie.
De tijd ging snel voorbij en het was tijd om weer terug te gaan met de eerste trein naar Korbach. De 78 468 kwam aangereden met een sleep van zes groene wagons. Gebouwd in 1923 door Henschel & Sohn GmbH in het nabije Kassel en met een operationeel gewicht van 105 ton was dit een imposante verschijning! Rijtuig 3 stopte precies voor onze neus. Wij konden snel naar binnen en hadden allen een zitplaats, wat bijzonder was want deze trein was al snel afgeladen vol! De conducteur blies op zijn fluit en wij vertrokken terug naar Korbach met een gangetje van zo’n 60 kilometer per uur met onze hoofden uit het raam. In deze toch al prachtige omgeving bleef de damp van de stoomtrein in het dal hangen en kon je precies de slingerende route zien als je terugkeek.
Moe maar voldaan stapten wij de auto in en zo’n drie uur later waren we weer thuis. Het was een zeer geslaagde dag geweest en voorzitter Maurice verzuchtte ’s avonds nog eens “zie je, zo leuk kan het openen van een nieuwe spoorlijn zijn!”
